„Aici, în R. Moldova, ne-au fost oferite toate condițiile pentru ca să ne simțim ca acasă …”
Ro
-
Articol Original
„Aici, în R. Moldova, ne-au fost oferite toate condițiile pentru ca să ne simțim ca acasă …”
Tatiana M. are puțin peste 30 de ani și e originară din Odessa, Ucraina. Crește trei copii: pe Xiușa, Dima și Nikita. Pentru ea, Odessa este cel mai frumos oraș din lume. An e an își aștepta rudele din toată țara să vină la mare. Anul acesta nu știe ce va fi, nu știe nici măcar dacă va apuca să revină acasă...
Pe Tatiana am întâlnit-o pe holul centrului pentru refugiați din satul Cojușna. Este una dintre cele peste 90 de persoane refugiate din Ucraina care și-au găsit un adăpost în acest centru. Pentru că crește trei copiii beneficiază de o cameră separată: una modestă, cu câteva paturi și două mese la care micuții pot să-și facă lecțiile. Pentru Tatiana însă e mai mult decât suficient. După calvarul prin care a trecut în primele săptămâni ale războiului, fiind nevoită să se adăpostească la subsolul casei, a învățat să se mulțumească cu puținul pe care îl are.
Pe 24 februarie, 2022, ziua când Federația Rusă a invadat Ucraina, viața acestei familii „s-a oprit în loc”. A tot sperat că lucrurile vor reveni la normal, că bubuiturile se vor opri, că nu vor mai muri oameni... Nu a fost să fie. Când primele rachete au atins și regiunea Odessa, și-a luat copiii și a pornit încotro vedea cu ochii. Tot ce a agonisit o viață a încăput în câteva genți. Nu va uita niciodată cum o ardeau lacrimile de pe obraz în momentul în care a închis ușa casei.
„Drumul spre Republica Moldova nu trebuia să îmi ia mai multe de câteva ore. Noi însă am mers câteva zile. Înghețam de frig, copiii plângeau și abia reușeam să le găsesc ceva de-ale gurii. Tot drumul spre vamă am stat cu inima cât un ghem. Mergeam, de fapt, spre nicăieri. M-am liniștit un pic când am fost primită de voluntarii moldoveni de la frontieră. Doar atunci am înțeles că familia îmi este în siguranță”, își amintește Tatiana.
La vamă, Tatiana și familia ei a fost direcționată spre o biserică, apoi spre Centrul pentru refugiați din Cojușna, Strășeni. Astăzi e recunoscătoare pentru faptul că are unde să stea, că poate să-și ajute familia. Credea că nu se va reține pentru mult timp în Republica Moldova, însă realitatea este mai cruntă.
„Am învățat să trăim cu ziua de azi. Nu mai facem planuri pentru viitor. Cu ajutorul organizațiilor internaționale copii cei mai mare, Xiușa și Nikita învață la distanță, online. Ne-au fost oferite toate condițiile pentru ca să ne simțim ca acasă”, povestește Tatiana, frământându-și mâinile. Ea spune că seară de seară se roagă pentru pace. Și-ar dori ca, în scurt timp, coșmarul numit „război” să se încheie, iar ea să poată reveni acasă.
Centrul pentru refugiați din satul Cojușna, Strășeni, activează datorită sprijinului oferit de diverse organizații internaționale, între care și Consiliul Danez pentru Refugiați (DRC). La doar câteva săptămâni de la începerea războiului, prin intermediul AO „Institutum Virtutes Civilis”, DRC a susținut persoanele refugiate în localități ale raioanelor Strășeni și Ialoveni. Au fost alese aceste două raioane pentru că, în martie 2022, găzduiau cel mai mare număr de refugiați. Lucrătoarea socială Axenia Stanchevici spune că, în prezent, centrul găzduiește peste 90 de refugiați și refugiate din Ucraina, dintre care o treime sunt copiii.
„Ne descurcăm cu ajutorul organizațiilor internaționale. Persoanelor refugiate le este oferit strictul necesar: haine, produse alimentare, medicamente ei. Unii și-au pierdut casele, alții pe cei dragi. Tocmai pentru a-i ajuta să depășească emoțiile negative, de două ori pe săptămână sunt vizitați de psihologi. Depunem tot efortul ca aici, la Cojușna, să nu ducă lipsă de nimic”, spune Axenia Stanchevici.
Consiliul Danez pentru Refugiați dezvoltă în Republica Moldova proiectul „Consolidarea efortului Moldovei în contextul crizei refugiaților”. Managera proiectului, Gabriela Iordan, susține că asistența a fost oferită celor mai vulnerabile categorii de refugiați: persoane cu nevoi speciale, vârstnicilor, mamelor cu copii și persoanelor ale căror viață era în pericol din cauza problemelor de sănătate.
„Criza provocată de războiul din Ucraina ne-a determinat să ne revedem prioritățile. A trebuit să devenim mai flexibili, să rezolvăm probleme contra-cronometru, să depunem tot efortul pentru ca persoanele refugiate, și așa lovite greu de soartă, să depășească cât mai rapid greutățile la care erau expuse. Prin intermediul proiectului «Consolidarea efortului Moldovei în contextul crizei refugiaților» am procurat haine de iarnă pentru copii, am dotat Centrul de cazare al refugiaților gestionat de Biroul de Migrațiune și Azil al MAI cu mobilier și tehnică de uz casnic, am amenajat spații prietenoase pentru copiii refugiați. În ultimele luni am reușit să creăm o echipă cu suflet mare, care a învățat să ofere ajutor non-stop”, spune managera de proiect din cadrul AO „Institutum Virtutes Civilis”.
Gabriela Iordan atrage atenția, de asemenea, că în cadrul proiectului finanțat de Consiliul Danez pentru Refugiați, sunt susținuți voluntari din cadrul inițiativei civice „Moldova pentru Pace”, care activează la punctele de trecere a hotarului moldo-ucrainean și oferă asistență directă refugiaților. În plus, prin intermediul proiectului sunt oferite prânzuri zilnice pentru zeci de voluntari care activează în depozitele care colectează și distribuie pachete cu ajutoare pentru persoanele refugiate din toată țara.
En
-
Traducere Automata
"Here, in Moldova, we have been offered all the conditions for us to feel at home ..."
Tatiana M. is just over 30 years old and is originally from Odessa, Ukraine. She is raising three children: Xiusha, Dima and Nikita. For her, Odessa is the most beautiful city in the world. Year by year he was waiting for relatives from all over the country to come to the seaside. This year he doesn't know what it's going to be, he doesn't even know if he's going to get back home...
I met Tatiana in the hallway of the refugee center in cojusna village. It is one of more than 90 refugees from Ukraine who have found shelter in this center. Because she raises three children benefit from a separate room: a modest one, with a few beds and two tables where the little ones can do their lessons. For Tatiana, however, it's more than enough. After the ordeal she went through in the first weeks of the war, being forced to take shelter in the basement of the house, she learned to be content with the little she had.
On February 24, 2022, the day when the Russian Federation invaded Ukraine, the life of this family "stopped in place." He kept hoping that things would return to normal, that the bangs would stop, that people would not die... It wasn't to be. When the first missiles also touched the Odessa region, he took his children and started where he could see eye to eye. Everything that amassed a lifetime fit into a few bags. She will never forget how the tears on her cheek burned the moment she closed the door of the house.
"The road to Moldova was not supposed to take me more than a few hours. But we went for a few days. I was freezing cold, the kids were crying, and I could barely find something of their mouths. All the way to customs I stood with my heart like a ball. I was actually going to nowhere. I calmed down a bit when I was received by the Moldovan volunteers at the border. Only then did I understand that my family is safe," Tatiana recalls.
At customs, Tatiana and her family were directed to a church, then to the Center for Refugees in Cojusna, Straseni. Today she is grateful that she has somewhere to stay, that she can help her family. He thought that he would not be retained for a long time in the Republic of Moldova, but the reality is more harsh.
"We learned to live with today. We no longer make plans for the future. With the help of international organizations the eldest children, Xiusha and Nikita learn remotely, online. We were given all the conditions to feel at home," says Tatiana, shaking her hands. She says that night after night she prays for peace. She would like the nightmare called "war" to end shortly, and she could return home.
The Center for Refugees from Cojusna village, Straseni, activates thanks to the support offered by various international organizations, including the Danish Refugee Council (DRC). Just a few weeks after the beginning of the war, through the NGO "Institutum Virtutes Civilis", the DRC supported the refugees in the localities of straseni and Ialoveni districts. These two districts were chosen because, in March 2022, they hosted the largest number of refugees. Social worker Axenia Stanchevici says that the center currently hosts more than 90 refugees and refugees from Ukraine, a third of whom are children.
"We are doing well with the help of international organizations. Refugees are offered the bare necessities: clothes, food, medicines. Some have lost their homes, others their loved ones. Precisely to help them overcome negative emotions, twice a week they are visited by psychologists. We make every effort that here, in Cojusna, there is no lack of anything," says Axenia Stanchevici.
The Danish Refugee Council develops in the Republic of Moldova the project "Strengthening Moldova's effort in the context of the refugee crisis". The project manager, Gabriela Iordan, claims that the assistance was provided to the most vulnerable categories of refugees: people with special needs, the elderly, mothers with children and people whose lives were in danger due to health problems.
"The crisis caused by the war in Ukraine has led us to review our priorities. We had to become more flexible, to solve problems against the clock, to make every effort so that the refugees, and so hard hit by fate, could overcome as quickly as possible the hardships to which they were exposed. Through the project "Strengthening Moldova's effort in the context of the refugee crisis", we have purchased winter clothes for children, we have equipped the Refugee Accommodation Center managed by the Bureau of Migration and Asylum of the MiA with furniture and household equipment, we have arranged friendly spaces for refugee children. In recent months we have managed to create a team with a big soul, which has learned to offer help non-stop", says the project manager of the NGO "Institutum Virtutes Civilis".
Gabriela Iordan also points out that within the project funded by the Danish Council for Refugees, volunteers from the civic initiative "Moldova for Peace" are supported, which activates at the crossing points of the Moldovan-Ukrainian border and provides direct assistance to refugees. In addition, daily lunches are provided through the project for dozens of volunteers working in warehouses that collect and distribute aid packages for refugees across the country.
It
-
Traducere Automata
"Qui, in Moldavia, ci sono state offerte tutte le condizioni per sentirci a casa ..."
Tatiana M. ha poco più di 30 anni ed è originaria di Odessa, in Ucraina. Sta crescendo tre figli: Xiusha, Dima e Nikita. Per lei, Odessa è la città più bella del mondo. Anno dopo anno aspettava che i parenti di tutto il paese venissero al mare. Quest'anno non sa cosa sarà, non sa nemmeno se tornerà a casa...
Ho incontrato Tatiana nel corridoio del centro profughi nel villaggio di Cojusna. È uno degli oltre 90 rifugiati ucraini che hanno trovato rifugio in questo centro. Perché cresce tre bambini beneficiano di una stanza separata: una modesta, con pochi letti e due tavoli dove i più piccoli possono fare le loro lezioni. Per Tatiana, tuttavia, è più che sufficiente. Dopo il calvario che ha attraversato nelle prime settimane di guerra, essendo costretta a rifugiarsi nel seminterrato della casa, ha imparato ad accontentarsi del poco che aveva.
Il 24 febbraio 2022, il giorno in cui la Federazione Russa ha invaso l'Ucraina, la vita di questa famiglia "si è fermata sul posto". Continuava a sperare che le cose tornassero alla normalità, che i colpi si fermassero, che la gente non morisse... Non doveva esserlo. Quando i primi missili toccarono anche la regione di Odessa, prese i suoi figli e partì dove poteva vedere gli occhi negli occhi. Tutto ciò che ha accumulato una vita si adatta a poche borse. Non dimenticherà mai come le lacrime sulla sua guancia bruciarono nel momento in cui chiuse la porta di casa.
"La strada per la Moldavia non doveva richiedere più di qualche ora. Ma siamo andati per alcuni giorni. Avevo un freddo gelido, i bambini piangevano e riuscivo a malapena a trovare qualcosa delle loro bocche. Fino alla dogana sono rimasto con il cuore come una palla. In realtà non stavo andando da nessuna parte. Mi sono calmato un po' quando sono stato ricevuto dai volontari moldavi alla frontiera. Solo allora ho capito che la mia famiglia è al sicuro", ricorda Tatiana.
Alla dogana, Tatiana e la sua famiglia sono stati indirizzati a una chiesa, poi al Centro per i rifugiati di Cojusna, Straseni. Oggi è grata di avere un posto dove stare, di poter aiutare la sua famiglia. Pensava che non sarebbe stato trattenuto a lungo nella Repubblica di Moldova, ma la realtà è più dura.
"Abbiamo imparato a convivere con oggi. Non facciamo più progetti per il futuro. Con l'aiuto delle organizzazioni internazionali i figli maggiori, Xiusha e Nikita imparano a distanza, online. Ci sono state date tutte le condizioni per sentirci a casa", dice Tatiana, stringendole la mano. Dice che notte dopo notte prega per la pace. Vorrebbe che l'incubo chiamato "guerra" finisse a breve, e che potesse tornare a casa.
Il Centro per i rifugiati del villaggio di Cojusna, Straseni, si attiva grazie al sostegno offerto da varie organizzazioni internazionali, tra cui il Danish Refugee Council (RDC). Solo poche settimane dopo l'inizio della guerra, attraverso l'ONG "Institutum Virtutes Civilis", la RDC ha sostenuto i rifugiati nelle località dei distretti di Straseni e Ialoveni. Questi due distretti sono stati scelti perché, nel marzo 2022, hanno ospitato il maggior numero di rifugiati. L'assistente sociale Axenia Stanchevici afferma che il centro ospita attualmente più di 90 rifugiati e rifugiati dall'Ucraina, un terzo dei quali sono bambini.
"Stiamo andando bene con l'aiuto delle organizzazioni internazionali. Ai rifugiati viene offerto il necessario necessario: vestiti, cibo, medicine. Alcuni hanno perso la casa, altri i loro cari. Proprio per aiutarli a superare le emozioni negative, due volte a settimana vengono visitati dagli psicologi. Facciamo ogni sforzo affinché qui, a Cojusna, non manchi nulla", afferma Axenia Stanchevici.
Il Consiglio danese per i rifugiati sviluppa nella Repubblica di Moldova il progetto "Rafforzare lo sforzo della Moldavia nel contesto della crisi dei rifugiati". La responsabile del progetto, Gabriela Iordan, sostiene che l'assistenza è stata fornita alle categorie più vulnerabili di rifugiati: persone con bisogni speciali, anziani, madri con bambini e persone le cui vite erano in pericolo a causa di problemi di salute.
"La crisi causata dalla guerra in Ucraina ci ha portato a rivedere le nostre priorità. Dovevamo diventare più flessibili, risolvere i problemi contro il tempo, fare ogni sforzo affinché i profughi, così duramente colpiti dal destino, potessero superare il più rapidamente possibile le difficoltà a cui erano esposti. Attraverso il progetto "Rafforzare lo sforzo della Moldavia nel contesto della crisi dei rifugiati", abbiamo acquistato vestiti invernali per bambini, abbiamo dotato il Centro di accoglienza per rifugiati gestito dall'Ufficio Migrazione e Asilo del MiA con mobili e attrezzature domestiche, abbiamo organizzato spazi amichevoli per i bambini rifugiati. In questi mesi siamo riusciti a creare una squadra con una grande anima, che ha imparato a offrire aiuto senza sosta", afferma il project manager della ONG "Institutum Virtutes Civilis".
Gabriela Iordan sottolinea inoltre che all'interno del progetto finanziato dal Danish Council for Refugees, vengono sostenuti i volontari dell'iniziativa civica "Moldova for Peace", che si attiva ai punti di attraversamento del confine moldavo-ucraino e fornisce assistenza diretta ai rifugiati. Inoltre, attraverso il progetto vengono forniti pranzi giornalieri per decine di volontari che lavorano nei magazzini che raccolgono e distribuiscono pacchetti di aiuti per i rifugiati in tutto il paese.
Ua
-
Traducere Automata
«Тут, в Молдові, нам запропонували всі умови, щоб ми відчували себе як вдома ...»
Тетяні Михайлівні трохи більше 30 років і вона родом з Одеси, Україна. Вона виховує трьох дітей: Сюшу, Діму і Микиту. Для неї Одеса - найкрасивіше місто в світі. Рік за роком він чекав, коли на морське узбережжя приїдуть родичі з усієї країни. Цього року він не знає, що це буде, навіть не знає, чи повернеться додому...
Я зустріла Тетяну в коридорі центру для біженців у селі Кожусна. Це один з понад 90 біженців з України, які знайшли притулок у цьому центрі. Тому що вона виховує трьох дітей з окремої кімнати: скромної, з кількома ліжками і двома столиками, де малюки можуть робити свої уроки. Для Тетяни, однак, цього більш ніж достатньо. Після важких випробувань, які вона пережила в перші тижні війни, будучи змушеною сховатися в підвалі будинку, вона навчилася задовольнятися малим, що у неї було.
24 лютого 2022 року, в день, коли Російська Федерація вторглася в Україну, життя цієї родини «зупинилося на місці». Він продовжував сподіватися, що все повернеться на круги своя, що чубчик припиниться, що люди не помруть... Цього не повинно було бути. Коли перші ракети також торкнулися Одеської області, він забрав своїх дітей і почав там, де міг бачити віч-на-віч. Все, що накопичувалося все життя, укладається в кілька мішків. Вона ніколи не забуде, як сльози на щоці горіли в той момент, коли вона зачинила двері будинку.
"Дорога до Молдови не повинна була зайняти у мене більше кількох годин. Але ми поїхали на кілька днів. Я мерзла, діти плакали, і я ледве міг знайти щось із їхніх уст. Аж до звичаїв я стояв серцем, як куля. Я насправді збирався в нікуди. Я трохи заспокоївся, коли мене прийняли молдавські добровольці на кордоні. Тільки тоді я зрозуміла, що моя сім'я в безпеці», – згадує Тетяна.
На митниці Тетяну з сім'єю направили до церкви, потім до Центру біженців у Коюсні, Страшені. Сьогодні вона вдячна, що їй є де зупинитися, що вона може допомогти своїй родині. Він думав, що його довго не утримають в Республіці Молдова, але реальність більш сувора.
«Ми навчилися жити з сьогоднішнім днем. Ми більше не будуємо планів на майбутнє. За допомогою міжнародних організацій старші діти, Сюша і Микита навчаються дистанційно, онлайн. Нам дали всі умови, щоб ми відчували себе як вдома", - каже Тетяна, потискуючи руки. Вона каже, що вночі молиться про мир. Вона хотіла б, щоб кошмар під назвою «війна» незабаром закінчився, і вона могла б повернутися додому.
Центр для біженців із села Коюсна, Страшені, активізується завдяки підтримці, яку пропонують різні міжнародні організації, включаючи Данську раду у справах біженців (ДРК). Всього через кілька тижнів після початку війни через ГО «Institutum Virtutes Civilis» ДРК підтримала біженців в населених пунктах районів Страсені і Яловені. Ці два райони були обрані тому, що в березні 2022 року вони приймали найбільшу кількість біженців. Соціальна працівниця Axenia Stanchevici каже, що наразі центр приймає понад 90 біженців та біженців з України, третина з яких – діти.
«У нас все добре за допомогою міжнародних організацій. Біженцям пропонують предмети першої необхідності: одяг, їжу, медикаменти. Одні втратили свої будинки, інші - близькі. Саме для того, щоб допомогти їм подолати негативні емоції, двічі на тиждень їх відвідують психологи. Ми докладаємо всіх зусиль, щоб тут, в Коюсні, нічого не бракувало», – каже Аксенія Станчевічі.
Данська рада у справах біженців розробляє в Республіці Молдова проект «Посилення зусиль Молдови в умовах кризи біженців». Керівник проекту Габріела Іордан стверджує, що допомога надавалася найбільш вразливим категоріям біженців: людям з особливими потребами, людям похилого віку, матерям з дітьми і людям, чиє життя опинилося в небезпеці через проблеми зі здоров'ям.
«Криза, спричинена війною в Україні, змусила нас переглянути наші пріоритети. Треба було стати більш гнучкими, вирішувати проблеми проти годинника, докладати максимум зусиль, щоб біженці, і так сильно постраждали від долі, могли якомога швидше подолати ті негаразди, яким вони піддавалися. Завдяки проекту «Посилення зусиль Молдови в умовах кризи біженців» ми придбали зимовий одяг для дітей, обладнали Центр розміщення біженців під управлінням Бюро міграції та притулку МіА меблями, ми облаштували дружні простори для дітей-біженців. За останні місяці нам вдалося створити команду з великою душею, яка навчилася пропонувати допомогу нон-стоп», – розповідає керівник проєкту ГО «Institutum Virtutes Civilis».
Габріела Йордан також зазначає, що в рамках проекту, що фінансується Данською радою у справах біженців, підтримуються волонтери з громадської ініціативи «Молдова за мир», яка активізується в пунктах пропуску молдовсько-українського кордону та надає пряму допомогу біженцям. Крім того, щоденні обіди надаються в рамках проекту для десятків волонтерів, які працюють на складах, які збирають і розподіляють пакети допомоги біженцям по всій країні.
Bg
-
Traducere Automata
"Тук, в Молдова, ни бяха предложени всички условия, за да се чувстваме като у дома си..."
Татяна М. е на малко над 30 години и е родом от Одеса, Украйна. Тя отглежда три деца: Сюша, Дима и Никита. За нея Одеса е най-красивият град в света. Година след година той чакаше роднини от цялата страна да дойдат на морския бряг. Тази година той не знае какво ще бъде, дори не знае дали ще се върне у дома...
Срещнах Татяна в коридора на бежанския център в село Коджусна. Той е един от повече от 90 бежанци от Украйна, които са намерили подслон в този център. Защото отглежда три деца, които се възползват от отделна стая: скромна, с няколко легла и две маси, където малките могат да правят уроците си. За Татяна обаче това е повече от достатъчно. След изпитанието, през което преминала през първите седмици на войната, принудена да се подслони в мазето на къщата, тя се научила да се задоволява с малкото, което имала.
На 24 февруари 2022 г., денят, в който Руската федерация нахлу в Украйна, животът на това семейство "спря на място". Продължаваше да се надява, че нещата ще се нормализират, че бретонът ще спре, че хората няма да умрат... Не трябваше да бъде. Когато първите ракети също докоснаха района на Одеса, той взе децата си и започна там, където можеше да вижда очи в очи. Всичко, което е натрупало цял живот, се побира в няколко торби. Тя никога няма да забрави как сълзите по бузата й изгоряха в момента, в който затвори вратата на къщата.
"Пътят до Молдова не трябваше да ми отнема повече от няколко часа. Но отидохме няколко дни. Бях смразяващо студена, децата плачеха и едва успявах да намеря нещо от устата им. По целия път до митницата стоях със сърцето си като топка. Всъщност нямаше да стигна до никъде. Успокоих се малко, когато бях приет от молдовските доброволци на границата. Едва тогава разбрах, че семейството ми е в безопасност", спомня си Татяна.
На митницата Татяна и семейството й са насочени към църква, а след това към Центъра за бежанци в Кожусна, Страсени. Днес тя е благодарна, че има къде да отседне, че може да помогне на семейството си. Той смяташе, че няма да бъде задържан дълго време в Република Молдова, но реалността е по-сурова.
"Научихме се да живеем с днешния ден. Вече не правим планове за бъдещето. С помощта на международни организации най-големите деца, Xiusha и Nikita учат дистанционно, онлайн. Бяха ни дадени всички условия да се чувстваме като у дома си", казва Татяна, стискайки ръце. Тя казва, че нощ след нощ се моли за мир. Тя би искала кошмарът, наречен "война", да свърши скоро и тя може да се върне у дома.
Центърът за бежанци от село Коюсна, Страсени, се активира благодарение на подкрепата, предлагана от различни международни организации, включително Датския съвет за бежанците (ДРК). Само няколко седмици след началото на войната, чрез неправителствената организация "Institutum Virtutes Civilis", ДРК подкрепя бежанците в населените места на областите Щрасени и Яловени. Тези две области бяха избрани, защото през март 2022 г. те приютиха най-голям брой бежанци. Социалният работник Аксения Станчевичи казва, че в момента центърът е домакин на повече от 90 бежанци и бежанци от Украйна, една трета от които са деца.
"Справяме се добре с помощта на международни организации. На бежанците се предлагат най-необходимото: дрехи, храна, лекарства. Някои са загубили домовете си, други близките си. Именно за да им помогне да преодолеят негативните емоции, два пъти седмично те се посещават от психолози. Полагаме всички усилия, че тук, в Коюсна, не липсва нищо", казва Аксения Станчевичи.
Датският съвет за бежанците разработва в Република Молдова проекта "Засилване на усилията на Молдова в контекста на бежанската криза". Ръководителят на проекта Габриела Йордан твърди, че помощта е била предоставена на най-уязвимите категории бежанци: хора със специални нужди, възрастни хора, майки с деца и хора, чийто живот е бил в опасност поради здравословни проблеми.
"Кризата, причинена от войната в Украйна, ни накара да преразгледаме приоритетите си. Трябваше да станем по-гъвкави, да решаваме проблемите срещу часовника, да полагаме всички усилия, за да могат бежанците, и толкова силно засегнати от съдбата, да преодолеят възможно най-бързо трудностите, на които бяха изложени. Чрез проекта "Укрепване на усилията на Молдова в контекста на бежанската криза" закупихме зимни дрехи за деца, оборудвахме Центъра за настаняване на бежанци, управляван от Бюрото по миграция и убежище на МИА, с мебели и домакинско оборудване, уредихме приятелски пространства за децата бежанци. През последните месеци успяхме да създадем екип с голяма душа, който се научи да предлага помощ нон-стоп", казва ръководителят на проекта на неправителствената организация "Institutum Virtutes Civilis".
Габриела Йордан посочва още, че в рамките на проекта, финансиран от Датския съвет за бежанците, се подкрепят доброволци от гражданската инициатива "Молдова за мир", която се активира на пропускателните пунктове на молдовско-украинската граница и предоставя пряка помощ на бежанците. Освен това чрез проекта се осигуряват ежедневни обяди за десетки доброволци, работещи в складове, които събират и раздават пакети с помощи за бежанците в цялата страна.
Ru
-
Traducere Automata
«Здесь, в Молдове, нам предложили все условия для того, чтобы мы чувствовали себя как дома...»
Татьяне М. чуть больше 30 лет, она родом из Одессы, Украина. Она воспитывает троих детей: Кюша, Диму и Никиту. Для нее Одесса – самый красивый город в мире. Год за годом он ждал родственников со всей страны, чтобы приехать на море. В этом году он не знает, что это будет, он даже не знает, вернется ли он домой...
Я познакомился с Татьяной в коридоре центра для беженцев в деревне Кожушна. Это один из более чем 90 беженцев из Украины, которые нашли убежище в этом центре. Потому что она воспитывает троих детей, польза от отдельной комнаты: скромной, с несколькими кроватями и двумя столами, где малыши могут делать свои уроки. Для Татьяны, однако, этого более чем достаточно. После испытаний, которые она пережила в первые недели войны, будучи вынужденной укрыться в подвале дома, она научилась довольствоваться тем малым, что у нее было.
24 февраля 2022 года, в день, когда Российская Федерация вторглась в Украину, жизнь этой семьи «остановилась на месте». Он продолжал надеяться, что все вернется на круги своя, что удар прекратится, что люди не умрут... Этому не суждено было случиться. Когда первые ракеты также коснулись Одесской области, он взял своих детей и отправился туда, где мог видеть глаза в глаза. Все, что накопилось за всю жизнь, уместилось в нескольких сумках. Она никогда не забудет, как слезы на ее щеке горели в тот момент, когда она закрыла дверь дома.
«Дорога в Молдову не должна была занять у меня больше нескольких часов. Но мы поехали на несколько дней. Мне было холодно, дети плакали, и я едва мог найти что-то из их ртов. Всю дорогу до таможни я стоял сердцем, как шар. Я на самом деле шел в никуда. Я немного успокоился, когда меня приняли молдавские волонтеры на границе. Только тогда я поняла, что моя семья в безопасности», — вспоминает Татьяна.
На таможне Татьяну и ее семью направили в церковь, затем в Центр по делам беженцев в Кожусне, Страшены. Сегодня она благодарна за то, что ей есть где остановиться, что она может помочь своей семье. Он думал, что его не задержат надолго в Республике Молдова, но реальность более жесткая.
«Мы научились жить с сегодняшним днем. Мы больше не строим планов на будущее. С помощью международных организаций старшие дети, Кюша и Никита учатся дистанционно, онлайн. Нам дали все условия, чтобы чувствовать себя как дома», — рассказывает Татьяна, пожимая ей руки. Она говорит, что ночь за ночью она молится о мире. Она хотела бы, чтобы кошмар под названием «война» закончился в ближайшее время, и она могла бы вернуться домой.
Центр для беженцев из деревни Кожушна, Страшень, активизируется благодаря поддержке, предлагаемой различными международными организациями, включая Датский совет по делам беженцев (ДРК). Всего через несколько недель после начала войны через НПО «Institutum Virtutes Civilis» ДРК оказала поддержку беженцам в населенных пунктах Страшенского и Яловенского районов. Эти два района были выбраны потому, что в марте 2022 года они приняли наибольшее количество беженцев. Социальный работник Аксеня Станчевичи говорит, что в настоящее время центр принимает более 90 беженцев и беженцев из Украины, треть из которых – дети.
«У нас все хорошо с помощью международных организаций. Беженцам предлагают самое необходимое: одежду, еду, медикаменты. Некоторые потеряли свои дома, другие своих близких. Именно для того, чтобы помочь им преодолеть негативные эмоции, два раза в неделю их посещают психологи. Мы прилагаем все усилия, чтобы здесь, в Кожушне, не было недостатка ни в чем», — говорит Аксения Станчевичи.
Датский совет по делам беженцев развивает в Республике Молдова проект «Укрепление усилий Молдовы в контексте кризиса беженцев». Руководитель проекта Габриэла Иордан утверждает, что помощь была оказана наиболее уязвимым категориям беженцев: людям с особыми потребностями, пожилым людям, матерям с детьми и людям, чья жизнь оказалась в опасности из-за проблем со здоровьем.
«Кризис, вызванный войной в Украине, заставил нас пересмотреть наши приоритеты. Мы должны были стать более гибкими, решать проблемы вопреки часам, прилагать все усилия, чтобы беженцы, и так сильно пострадавшие от судьбы, могли как можно быстрее преодолеть тяготы, которым они подвергались. В рамках проекта «Укрепление усилий Молдовы в контексте кризиса беженцев» мы закупили зимнюю одежду для детей, оснастили Центр размещения беженцев, управляемый Бюро миграции и убежища МИА, мебелью и бытовым инвентарем, обустроили дружественные пространства для детей-беженцев. За последние месяцы нам удалось создать команду с большой душой, которая научилась предлагать помощь нон-стоп», — говорит руководитель проекта ОО «Институт Virtutes Civilis».
Габриэла Иордан также отмечает, что в рамках проекта, финансируемого Датским советом по делам беженцев, поддерживаются волонтеры гражданской инициативы «Молдова за мир», которая активизируется в пунктах пропуска молдавско-украинской границы и оказывает прямую помощь беженцам. Кроме того, в рамках проекта предоставляются ежедневные обеды для десятков волонтеров, работающих на складах, которые собирают и распределяют пакеты помощи для беженцев по всей стране.
